آیت الله العظمی شیرازی: بنابر نظر جماعتی از فقها از جمله صاحب عروه و خود من ، نماز مسافر در تمام شهر کربلا تمام است

نشست علمی روزانه آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی ، روز دوشنبه هجدهم صفر سال ۱۴۴۵ برگزار شد، در این نشست هم چون جلسات پیشین ، ایشان به سوال های حاضران در جلسه ، پیرامون مسائل مختلف فقهی پاسخ دادند.

آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی با اشاره به مساله مواضع تخییر بین اتمام و قصر نماز که دلالت بر اماکن چهارگانه یعنی چهار شهر مکه، مدینه، کوفه و کربلا دارد ، فرمودند در خصوص اتمام نماز در کربلا روایات متعددی وجود دارد ، و تنها اختلاف در حد آن می باشد ، برخی از روایات اشاره فقط به حائر نموده اند ، یعنی ۲۵ ذراع برابر با دوازده و نیم متر فاصله از هر طرف با قبر مطهر امام حسین و نه ضریح امام حسین ، چرا که قبر مطهر امام حسین علیه السلام با ضریح ایشان ۲۰ ذراع فاصله دارد.

معظم له در ادامه فرمودند : اما گروهی از فقها کل شهر کربلا را مشمول این حکم می دانند ، چرا که روایات معتبری وجود دارد که می فرماید که کربلا حرم امام حسین است یعنی موضوع کربلاست و فقط اختصاص به حائر ندارد.

ایشان با اشاره به این که این مساله میان فقها اختلافی است ، فرمودند که صاحب عروة الوثقی و جماعتی از علما و خود من هم این نظر را داریم که این مساله شامل کل کربلا می شود و نمازگزار می تواند در هتل ، خیابان و خانه نماز خود را تمام بخواند ، به هر مقداری که کربلا وسیع تر شود.

آیت الله العظمی شیرازی با اشاره به آیه ۷۲ سوره احزاب : إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا ، ما بر آسمانها و زمین و کوههای عالم (و قوای عالی و دانی ممکنات) عرض امانت کردیم (و به آنها نور معرفت و طاعت و عشق و محبّت کامل حق یا بار تکلیف یا نماز و طهارت یا مقام خلافت و ولایت و امامت را ارائه دادیم) همه از تحمّل آن امتناع ورزیده و اندیشه کردند و انسان (ناتوان) آن را بپذیرفت، انسان هم (در مقام آزمایش و اداء امانت) بسیار ستمکار و نادان بود (که اکثر به راه جهل و عصیان شتافت) ، فرمودند : در روایات آمده که معنای امانت در این آیه ، ولایت امیرالمومنین و اهل بیت علیهم السلام است ، این امانت را سایر اجزای خلقت قبول نکردند که آن را حمل کنند اما انسان پذیرفت ، و آن هایی که قبول کردند اما اکثرشان عمل نکردند ، و ظلوم و جهول که هر دو صیغه مبالغه است ، به معنای بسیار ظالم و بسیار جاهل و نادان است ، و لذا این که در قرآن مکررا ذکر شده : اکثرهم لایعلمون ، اکثرهم لایفقهون ، اکثرهم لایشکرون ، چون در نتیجه ، اکثر مردم اگر چه پذیرفتند و قبول کردند ، اما عمل نکردند.

معظم له در ادامه فرمودند : در روایات ، ذیل این آیه ی شریفه ، هم چنین از عمل نکردن مردم و زیر بار ولایت خدا نرفتن هم سخن به میان آمده است ، که در این جا هم ولایت خدا ، مشروط به ولایت رسول الله و ولایت رسول الله مشروط به ولایت امام معصوم است ، چرا که المَشروطُ عَدَمٌ عِندَ عَدَمِ شَرطِهِ ، اگر کسی ولایت الله را قبول کرد ، و لایت حضرت رسول را قبول کرد ، اما ولایت امام معصوم را قبول نکرد ، فایده ندارد.

ایشان در ادامه با اشاره به حدیث مشهور سلسلةُ الذَهَب منقول از امام رضا علیه السلام : کَلِمَةُ لاَ إلَهَ إِلاَّ اللَهُ حِصْنِي‌، فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِي‌ أَمِنَ مِنْ عَذَابِي‌ ، كلمه ی لاَ إلَهَ إِلاَّ اللَهُ و توحيد، حصار محكم من است ، هر كس داخل آن گرديد، از عذاب من ايمن خواهد شد ، فرمودند : اما در ادامه حضرت رضا سلام الله علیه شرطی را برای آن بیان می کنند یعنی که فقط لاَ إلَهَ إِلاَّ اللَهُ کافی نیست ، می فرمایند : بِشُرُوطِهَا وَأَنَا مِنْ شُرُوطِهَا اما این شرطهایی دارد و من از شرطهای آن هستم ، یعنی از شروط پذیرفته شدن کلمه توحید ، پذیرش امامت من و ائمه اطهار سلام الله علیهم اجمعین است.

آیت الله العظمی شیرازی در رابطه با افرادی که امامت معصومین علیهم السلام را قبول ندارند ، فرمودند : در رابطه با این موضوع ، دو مساله وجود دارد ، یک مساله حکم شرعی در دنیاست ، که حکم شرعی آن این است که این ها پاک هستند و معامله با آن ها صحیح و ذبیحه ی ایشان حلال است ، و اگر آن فرد منکر ضروری نیست محکوم به اسلام است ، اما مساله دیگر این است که آیا خدا از آنان قبول می کند ؟ ، امیر المومنین صلوات الله علیه در یک سخنرانی فرمودند که مضمونش این است : إنّ الله لا يقبل توحيده إلاّ بالاعتراف لنبيّه صلى الله عليه وآله بنبوّته, ولا يقبل ديناً إلاّ بولاية من أمر بولايته ، خدا توحید را بدون اعتراف و پذیرش به رسالت و نبوت و دین را بدون پذیرش ولایت قبول نمی کند ، پس بنا براین اگر کسی بگوید خدایا من تو را قبول دارم اما پیغمبر را قبول ندارم ، خدا می گوید من این را نمی خواهم یا اگر کسی گفت خدایا من تو و پیغمبرت را قبول دارم اما امیرالمومنین را قبول ندارم ، خدا می گوید من هم این را قبول ندارم.

معظم له در رابطه با برخی از روایات ذیل این آیه ی شریفه که ظلوم و جهول را به معنای غضب و شهوت ذکر کرده اند ، فرمودند یکی از دلایل عدم پذیرش امانت ، همین است ، که مسبب ظلوم و جهول شدن انسان و در نتیجه عدم پذیرش ولایت می شود ، چرا که در لغت عرب ، گاه از مسبب به سبب و بعضا از سبب به مسبب تعبیر می شود.

ایشان در رابطه با مواردی که نسبت به کشته شدن افراد در معرکه ی جنگ تشکیک می شود ، فرمودند : عمومات می گوید هر کسی از دنیا رفت باید کفن و دفن شود ، و در این جا ، استصحاب مُثبِت می شود ، فقط در مواردی غسل و کفن لازم نیست که که انسان در معرکه کشته شده باشد ، آن هم معرکه ای که به اذن امام معصوم علیه السلام یا نائب او باشد ، حکم شهید را دارد ، اما اگر حتی در معرکه کشته شده و بدون اذن امام معصوم علیه السلام یا نائب او بوده ، غسل و کفن لازم است ، و معنای عبارت قُتِلَ فی معرکة الجهاد ، به معنای جهاد صحیح است.

سایر موارد فقهی مطرح شده در این نشست علمی توسط آیت الله العظمی شیرازی به این شرح بود : حکم ازدواج با زنان اهل کتاب و حکم فرزندان حاصل از این ازدواج ، توضیحاتی در رابطه با مُدّعی و مُنکِر ، حکم غسل و کفن و دفن اعضای خارجی و داخلی که از بدن میت جدا شده ، حکم آلوده شدن کفنی که حاوی آیات قرآن است به خون ، برخی از احکام حج ، و لزوم اجازه ی ولیّ میت برای نماز و کفن و دفن ، از دیگر مواردی بود که در این نشست علمی توسط آیت الله العظمی شیرازی به آن ها اشاره و یا پاسخ داده شد.

لازم به ذکر است که سلسله نشست‌های علمی آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی به صورت روزانه در بیت معظم له در شهر مقدس قم خیابان چهارمردان کوچه ۶ راس ساعت ۱۱:۱۵ دقیقه به وقت محلی برگزار می‌شود و شما می‌توانید به صورت مستقیم از شبکه امام حسین علیه السلام ماهواره یاهست فرکانس ۱۲۰۷۳ بیننده این نشست علمی باشید.