حضرت آیت الله العظمی شیرازی در دیدار روزنامه نگار بلژیکی: تنها خط قرمز حکومت امیرمؤمنان علیه السلام شمشیر کشیدن بر ضد مردم
در روز سه شنبه بیستم ماه ربیع الأول 1438ق (30/9/1395) یک روزنامه نگار مسیحی از کشور بلژیک در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی دام ظله دیدار کرد و از سوی ایشان مورد استقبال قرار گرفت.
در روز سه شنبه بیستم ماه ربیع الأول 1438ق (30/9/1395) یک روزنامه نگار مسیحی از کشور بلژیک در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی دام ظله دیدار کرد و از سوی ایشان مورد استقبال قرار گرفت.
مرجع عالیقدر از این دیدار ابراز خرسندی و خوشوقتی کردند و به میهمان خود فرمودند: می خواهم مطالبی را برای شما بیان کنم، اگر تمایل دارید آن را بنویسید.
میهمان مرجع عالیقدر در پاسخ گفت: بله، بیانات شما را تیترگونه خواهم نوشت؛ و پاسخ شنید: در نشر آنچه از من می شنوید در رسانه های کشورتان و دیگر رسانه ها آزادید، مشروط به این که قبل از نشر، آنچه را برای نشر آماده می کنید ببینم و این، حق من است و میهمان پاسخ مثبت داد.
آن گاه مرجع عالیقدر فرمودند: چند مطلب را بایسته ی بیان می دانم:
1. در تاریخ ما شخصیتی وجود داشت به نام علی بن ابی طالب علیهما السلام. او 1400 سال قبل و در روزگاری که جهان تحت حکومت و سلطه ی دیکتاتورها قرار داشت حکومت می کرد. این شخص رئیس حکومت اسلامی در کشورش بود و گستره ی حکومت او بزرگ ترین حکومت در سراسر جهان بود که دامنه اش تمام خاورمیانه، بخشی از اروپا و تا عمق آفریقا را شامل می شد. در تمام دوران حکومت او حتی يک فرد به جرم سياسی، اعدام يا زندان نشد و از تظاهرات افراد بر عليه حکومت ممانعت نگرديد. آن حاکم تنها و تنها به انگيزه ی دفاع در مقابله هجوم مسلحانه از اسلحه استفاده می کرد و در پاسخ به دشنام يا سخنی اعتراض آميز يا ناخوشايند که از کسی می شنيد هرگز دست به اسلحه نمی برد.
2. در جهان آزاد امروز مانند بلژیک، دیگر کشورهای اروپایی و حتی امریکا، تجمع و تظاهرات مردمی برگزار می شود که برگزارکنندگان آن ابتدا باید برای تجمع و تظاهرات خود از دولت مجوز بگیرند و برای به دست آوردن چنین مجوزی باید مسیر و محل تجمع و نیز شعارهای خود را مشخص و معیّن کنند، ولی علی بن ابی طالب علیهما السلام به معترضان اجازه می داد به تظاهرات پیراسته از خشونت، بر ضد خودش بپردازند و برای چنین کاری به پر کردن فرم، دریافت مجوز و تعیین محل تجمع و شعارهایی که در تجمع سر داده می شد نیازی نبود.
روزنامه نگار بلژیکی به ایشان گفت: روشن باشد که در غرب گاهی پیش می آید که برای تظاهرات مجوز داده نمی شود.
معظم له افزودند: در نهایت علی بن ابی طالب علیهما السلام خواسته های معترضان را می شنید و به آن پاسخ مثبت می داد. این مطلب بر کسی پوشیده نیست و نویسندگان مسیحی این مطلب و موضوع را در کتاب های خود ثبت کرده اند، از جمله دانشمند مسیحی، آقای جرج جرداق در کتاب خود تحت عنوان «الامام علی صوت العدالة الإنسانیة؛ امام علی صدای عدالت انسانی» به بیان و نقل این موضوع پرداخته است.
3. در گستره ی حکومت حضرت علی علیه السلام حتی یک پسر یا دختر جوان وجود نداشت که به علت فقر و تهیدستی ازدواج نکرده باشد.
4. در طول دوران حکومت امام علی علیه السلام اجاره نشینی وجود نداشت و هیچ کس برای زندگیِ خود و افراد خانواده اش خانه ای اجاره نمی کرد و این مطلب نشان می دهد که همه ی مردم خانه و سرپناه داشتند و تنها مسافران که از شهری دیگر به یک شهر می آمدند موقتاً خانه یا اتاقی کرایه می کردند.
5. در دوران حکومت علی بن ابی طالب صلوات الله علیه زمین برای همه مباح بود و آن حضرت حتی یک وجب زمین به مردم نفروختند. بلکه مردم را در استفاده از آن آزاد گذاشتند تا هر کس بخواهد در آن کشت کند یا در آن خانه بسازد و ایشان به تعیین مسئولانی بسنده کردند تا کسی یا کسانی دست تجاوز و تعدی به سوی دیگری یا دیگران دراز نکند.
جان سخن این که ایشان یک وجب زمین هم نفروختند، بلکه بر اساس «الأرض لله ولمن عمّرها؛ زمین از آن خدا و کسی است که آن را آباد کند» قانون الهی را اجرا می کردند. بر همین مبنا آن حضرت اعلام کردند که هرکس هر مقداری که می خواست مالک زمین می شد، مشروط به این که آن را با کشت و زراعت یا احداث بنا و ساختمان یا مواردی جز آن آباد کند و در مقابل، هیچ وجهی از کسی بابت زمین نگرفتند.
6. در تاریخ ایشان ـ که درود خداوند بر او باد ـ و در سراسر گستره ی تحت حکومت او نمی توان یکی را یافت که بگوید شبی را از ترس حاکم، یعنی علی بن ابی طالب علیهما السلام نخوابیده است، در مقابل [در حکومت هایی غیر از حکومت آن حضرت] موارد زیادی در این زمینه وجود داشته و ثبت شده است.
آن گاه معظم له از میهمان خود پرسیدند: آیا امروزه در سراسر جهان حکومتی مانند حکومت علی علیه السلام وجود دارد؟روزنامه نگار بلژیکی در پاسخ گفت: کوتاه و خلاصه بگویم که نه. در اروپا این گونه نیست، چراکه حکومت ها غالباً لائیک یا سوسیالیست هستند و مخالفان و معارضان خود را عملاً در تنگنا می گذارند، اما از زندان و مواردی شبیه به آن در برخورد با مخالفان و معارضان دولت خبری نیست.
این روزنامه نگار افزود: بایسته ی گفتن است که در شهر «انتوربن» بلژیک یهودیان فراوانی زندگی می کنند که بخشی از آنان حامیان صهیونیسم و صهیونیست ها هستند و پاره ای دیگر این گونه نیستند. زمانی که گروه دوم که با صهیونیست ها میانه ی خوبی ندارند برای جمع آوری کمک های مردمی برای فلسطینیان اقدام می کنند، گروه اول، یعنی طرفداران صهیونیست ها بر دولت فشار وارد می کنند و در نتیجه ی همین فشار، پلیس به دستور دولت از کار گروه اول جلوگیری می کند. این امر نشان می دهد که در آن جا خط قرمزهایی وجود دارد.
خبرنگار مسیحی در ادامه تأکید کرد: درباره ی خط قرمزها نمونه ای دیگر بیان می کنم و آن این است که بیشتر ثروت های اروپا در اختیار ده درصد مردم است که از یهودیان صهیونیست هستند و هرکس به آنان تعرض کند، او را به یهودی ستیزی متهم می کنند و البته او را بازداشت نمی کنند، اما مشکلات فراوانی برای او به وجود می آورند.
مرجع عالیقدر خطاب به میهمان خود فرمودند: یک مطلب را به شما یادآوری و بر آن تأکید می کنم و آن، خدمت به بشر و ضعیفان است. شما در پیام ها، گفتارها و نوشته های خود، جهان را به در پیش گرفتن سیره ی رفتاری و حکومتی علی بن ابی طالب علیهما السلام دعوت کنید تا در دولت ها و حکومت های آینده حتی یک خط قرمز وجود نداشته باشد و تنها استفاده از سلاح بر ضد مردم، خط قرمز باشد.
میهمان مرجع عالیقدر به معظم له گفت: متأسفانه باید بگویم که رسانه های اروپا با خط قرمزهایی دست به گریبان هستند و من آزادی عمل کامل ندارم، اما نظر خود را بیان و منتقل می کنم. به عنوان مثال، زمانی که می خواستم درباره ی جنگ بر ضد سوریه مطلب بنویسم، به من گفتند: در این مورد نقطه نظرها و خط قرمزهایی وجود دارد، تو می خواهی با اندیشه و برنامه ی اساسی ما مخالفت کنی، لذا به من اجازه ی نشر افکارم را نمی دهند. وانگهی مردم غرب نیز از دیرباز تا به امروز در معرض شستشوی مغزی قرار داشته و دارند، مثلاً از کشورهایی از جمله ایران و سوریه با نام حقیقی آن ها یاد نمی کنند، بلکه به جای نام بردن، آنها را محور شر می نامند.
من این مطلب را با خبرگزاری بی بی سی و خبرگزاری فرانس پرس و جز آن در میان گذاشته ام. آنان همچنین وقتی درباره ی جنگ در سوریه سخن می گویند، عبارت ها و عناوینی همچون ارتش بشار اسد به کار می برند و از گفتن ارتش سوریه خودداری می کنند.
در پایان این دیدار حضرت آیت الله العظمی شیرازی دام ظله خطاب به میهمان خود فرمودند: در حدّ توان خود در نجات دادن و رهانیدن انسان ها از این مشکلات کوشا باشید؛ متشکرم.
