از رشد منفی جمعیت تا سقط 30 هزار جنین در ایران!

طبق آمار و اطلاعات بدست آمده، هر سال در ایران دست کم 30 هزار جنین سقط می شود.

به گزارش شیعه ویوز (اخبار شیعیان جهان)؛ مقامات مختلف ایران در چند سال اخیر نسبت به رشد منفی جمعیت به شدت هشدار داده و آن را زنگ خطری جدی تلقی کرده اند.

متأسفانه در طول چهار دهه اخیر سیاست های جمعیتی در ایران چندین بار تغییر کرده است. ابتدای انقلاب و به خصوص بعد از آغاز جنگ عراق علیه ایران، بدلیل بالا بودن تعداد تلفات، سیاست افزایش جمعیت در دستور کار حکومت ایران قرار گرفت.

با پایان جنگ، به یک باره شعار “فرزند کمتر، زندگی بهتر” به قدری نزد مسئولان و متولیان امر اهمیت یافت که حتی بر روی جعبه دستمال کاغذی این شعار درج شده بود.

اما هنگامی که انقلاب ایران آخرین سال های دهه سوم خود را می گذراند، به یک باره مقامات ایرانی متوجه رشد شدید منفی جمعیت شده و بررسی های انجام شده مختصصان جمعیتی نشان داد که تا 30 سال دیگر ایران به کشور پیر تبدیل خواهد شد.

از همین رو به یک باره سیاست های جمعیتی گذشته که بر پایه محدود کردن جمعیت بنا نهاده شده بود، به سیاست افزایش جمعیت تبدیل شد اما متأسفانه در چند سال اخیر به رغم ابلاغ دستورات لازم در این زمینه، اما همچنان رشد جمعیت در ایران منفی است.

علل و عوامل این موضوع بسیار زیاد است که شاید بتوان به برخی از آنان در اینجا اشاره کرد. یکی از اصلی ترین علل این مسأله، وضعیت وخیم اقتصادی و گرانی در جامعه است که باید عامل آن را مدیریت نادرست دولت ها در دو دهه اخیر دانست.

اما علت دیگر رشد منفی جمعیت را می توان سقط جنین به بهانه های مختلف دانست. طبق بررسی های انجام شده و آمار اعلام شده، سالانه بیش از 30 هزار جنین در ایران به بهانه های مختلف بخصوص به بهانه غربالگری، سقط می شوند.

به رغم پیشرفت روز افزون علم پزشکی، اما هیچ کس نمی تواند ادعا کند که همه این 30 هزار جنینی که سقط می شوند، ناقص الخلقه یا بیمار هستند. حتی اگر هم 90 % آنان را جنین های نامناسب تلقی کنیم، اما باز هم سالانه حداقل 3 هزار جنین سالم، بی دلیل سقط شده و از دنیا می روند!

لازم به ذکر است، سقط جنین علاوه بر اینکه باعث رشد منفی جمعیت می شود، موجب خواهد شد که ۹۰ % زنانی که فرزند خود را سقط می‌ کنند، در سنین بالا به افسردگی و احساس گناه دچار شوند.

فتوای مراجع عظام تقلید درباره سقط جنین
حضرات آیات عظام، از سر سخت ترین مخالفان سقط جنین به شمار می روند. در ذیل به نظر چهار تن از فقهای معاصر شیعه درباره سقط جنین می پردازیم:

حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی: اگر جنين در مرحله نطفه بود، ديه او بيست مثقال، واگر مضغه باشد شصت مثقال، واگر داراى استخوان باشد هشتاد مثقال، واگر علاوه برآن، استخوان هايش گوشت برداشته باشد، ديه او صدمثقال شرعى طلاست: هر مثقال معادل هيجده نخود طلاى خالص است.

حضرت آیت الله العظمی شیخ حسین وحید خراسانی: حمل در چهل روز اول نطفه بوده و دیه آن بیست دینار (مطابق با 15 مثقال طلای متعارف) و چهل روز بعد علقه بوده و دیه آن چهل دینار و چهل روز بعد مضعه بوده و دیه آن شصت دینار است و دیه در بین این مراتب به همین حساب تقسیم می‌شود (هر دو روز یک دینار) و بعد از آنکه دارای استخوان شد هشتاد دینار و پس از آنکه گوشت پیدا کرد صد دینار و هنگامیکه روح در او دمیده شد اگر پسر باشد دیه او هزار دینار و اگر دختر باشد دیه او پانصد دینار است.

حضرت آیت الله العظمی شیخ لطف الله صافی گلپایگانی: کشتن جنین مطلقا حرام است و دیه دارد که به وارث او در صورتی که سبب سقط نباشند می رسد و چنانچه ولوج روح هم شده باشد(جنین روح داشته باشد) کفاره هم دارد ولی تا زنده به دنیا نیامده باشد مطلقاً قصاص ندارد.

حضرت آیت الله العظمی سید علی سیستانی: انداختن حَمْل پس از انعقاد نطفه، جایز نیست و دیه وکفاره (دو ماه روزه متوالی) دارد، مگر این که باقی ماندن حمل برای مادر ضرر جانی داشته باشد، یا مستلزم حرج شدیدی باشد که معمولاً تحمل نمی‏شود، که در این صورت قبل از دمیدن روح و جان گرفتن جنین اسقاط آن جایز است، و بعد از آن مطلقاً جایز نیست و اگر مادر حمل خود را بیاندازد، دیه آن بر مادر واجب است و باید آن را به پدر یا دیگر ورثه‏ اش بپردازد. اگر پدر حمل را بیاندازد، دیه‏ اش بر او واجب است و باید آن را به مادر بپردازد. اگر پزشک این عمل را انجام دهد، دیه بر او واجب است، مگر اینکه وارث ببخشد، هر چند اسقاط جنین به درخواست پدر و مادر باشد. و کافی است در دیه جنین پس از جان گرفتن آن پرداختن پنج هزار و دویست و پنجاه مثقال نقره، اگر جنین پسر باشد، و نصف این مقدار اگر دختر باشد. و ـ بنابر احتیاط واجب ـ دیه جنینی که در رحم بمیرد نیز همین مقدار است. اگر جنین جان نداشته باشد در صورتی که نطفه باشد کافی است در دیه آن یکصد و پنج مثقال نقره و اگر خون بسته باشد دویست و ده مثقال، و اگر گوشت باشد سیصد و پانزده مثقال و اگر استخوان داشته باشد چهارصد و بیست مثقال، و اگر اعضا و جوارحش کامل باشند پانصد و بیست و پنج مثقال. بنابر احتیاط واجب، فرقی بین پسر و دختر در فرض جان نداشتن نیست و دمیده شدن روح در نطفه در ماه چهارم است مگر اینکه توسط دستگاه های جدید غیر از آن ثابت گردد.