پیام آیت الله العظمی شیرازی به مناسبت فرا رسیدن ماه محرم الحرام

 حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی به مناسبت حلول ماه محرم الحرام بیانیه ای صادر نمودند و در آن به نکات مهمی در مورد تعظیم شعائر حسینی پرداختند 

الحمد لله رب العالمین وصلی الله علی خیر الخلق أجمعین محمد المصطفی وعترته الطاهرین, ولعنة الله علی أعدائهم إلی یوم الدین. 

حمد و ستایش مختص خدای جهانیان است. درود بی ‌کران بر بهترین آفریدگان، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله و خاندان پاک او و لعنت خدا تا روز واپسین بر دشمنان آنان باد. 

ماه محرم، ماه سیدالشهدا علیه السلام، و ماه فداکاری های سترگ و ماه رویارویی حق (که در برگزیدگان پاک اهل بیت علیهم السلام و یاران نیکوکار آنان تبلور یافته) با باطل (که در حکومت ستمگر امویان و دنیادوستان پیرو آنان چهره نمود)، می باشد. این رویارویی هر چند از نظر تعداد افراد و ساز و برگ جنگی تناسبی نداشت، اما به پیروزی حق و شکست باطل انجامید، به گونه ای که صدای رسای آن پیروزی، در جای جای گیتی و در هر زمان، به خصوص در ماه محرم و صفر و خصوصاً در روز عاشورا به گوش می رسد. 

نام امام حسین علیه السلام سراسر زمین را پر کرده و پرچم پر افتخارش در هر نقطه‌ای از این گستره خاکی در اهتزاز است. خط او که خط رسول خدا صلی الله علیه وآله و امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام است، روز به روز دامنه دارتر و پرتو افشان تر میشود. در شرق و غرب جهان مجالس سیدالشهدا علیه السلام برگزار شده و هزاران گوینده، شاعر و نویسنده یاد او را زنده می دارند و میلیون ها انسان به برکت نام و یاد آن حضرت به راه راست هدایت می شوند و این پیروزی و جاودانگی همانا، وعده ای تغییر ناپذیر الهی بود که محقق گردید. 

در این باره احادیثی از رسول خدا صلی الله علیه وآله وارد گردیده که از آن جمله روایتی است که حضرت زینب سلام الله علیها آن را برای امام سجاد علیه السلام نقل نمودند: 

در این حدیث آمده است: «وینصبون لهذا الطف علما لقبر أبیک سیدالشهداء, لا یدرس أثره, ولا یعفو رسمه علی کرور اللیالی والإیام, ولیجتهدن أئمة الکفر وأشیاع الضلالة فی محوه وتطمیسه, فلا یزداد أثره إلا ظهورا, وأمره إلا علوا؛ و در «طف» (سرزمین کربلا) بر قبر پدرت سیدالشهدا پرچمی برافراشته خواهد شد، که با گذشت شبها و روزها، اثر آن از بین نخواهد رفت و نشانه آن نابود نخواهد شد؛ و همانا پیشوایان کفر و پیروان گمراهی برای نابودی و محو آن، آنچه در توان دارند به کار بندند امّا [تلاش آنان به جایی نرسیده] و پیوسته اثر این روز و این سرزمین آشکارتر و امر آن بلندی و بالندگی بیشتر خواهد گرفت»(بحار الأنوار/45/180). 

در حدیثی از امام محمد باقر علیه السلام نیز آمده است که فرمودند: «لما قتل جدی الحسین (علیه السلام) ضجت الملائکة إلی الله عزوجل بالبکاء والنحیب … فأوحی الله عزوجل إلیهم: قروا ملائکتی، فوعزتی وجلالی لأنتقمن منهم ولو بعد حین؛ آنگاه که جدم امام حسین علیه السلام کشته شدند، فرشتگان با گریه و شیون از این فاجعه به درگاه الهی شکایت بردند … پس خدای ـ عزّوجلّ ـ به آنان، فرمود: فرشتگانم آرام بگیرید، به عزّت و جلالم سوگند از کشندگان او انتقام شدید و حتمی خواهم گرفت هر چند مدّت زمانی بگذرد»(بحار الأنوار/45/221). 

و سرانجام وعده خدا تحقق یافت و با نابود کردن دشمنان سیدالشهدا علیه السلام از آنان انتقامی سخت گرفت. 

لذا در این مناسبت بزرگ یادآوری چند مطلب شایسته و مناسب است: 

1) درس اعتماد به خدا، عزّت، فداکاری، اخلاق و تمام خوبی ها را از حضرت امام حسین علیه السلام بیاموزیم و بدانیم که حضرتش والایی های یاد شده را به صورت عملی به همگان آموخت. اما درس اعتماد به خدا، در روایت آمده است: پس همانگونه که حضرت سید الشهدا علیه السلام در روز عاشورا دست به سوی آسمان بلند کرده و عرضه داشتند: «اللهم أنت ثقتی فی کل کرب, ورجائی فی کل شدة؛ بار خدایا، در هر اندوهی تکیه گاه من، و در هر سختی امید من تو هستی»(شیخ مفید، الارشاد/217). 

و اما درس عزت پس آن گونه که حضرتش فرموده اند: «من أقر بالذل طائعا فلیس منا أهل البیت؛ هر کس با میل خود تن به ذلّت بدهد، از ما خاندان نیست»(تحف العقول/58)، و همچنین در روز عاشورا آن گاه که به خطابه ایستادند، فرمودند: «ألا وإن الدعی بن الدعی قد رکز بین إثنتین, بین الذلة والسلة, هیهات منا الذلة, یأبی الله ذلک لنا ورسوله والمؤمنون, وحجور طابت وطهرت, وانوف حمیة, ونفوس أبیة؛ آن ناپاک زاده ی فرزند ناپاک زاده‌، مرا بر سر دو راهی قرار داده، که همانا تن دادن به ذلّت و یا تسلیم مرگ شدن که هیهات ما [خاندان] تن به ذلّت بدهیم. که به یقین خدا و پیامبر خدا و مؤمنان و مردمان پاکدامن و نیکوسرشت و افراد با غیرت و حمیّت، جان های بلند که هرگز بدی را به خود نمی خرند، و … آنان همگی چنین چیزی را برای ما نمی پسندند»(تحف العقول/58). 

و اما فداکاری امام حسین علیه السلام و گستره ی آن بر کسی پوشیده نیست. آن حضرت، جان خویش، و خاندان خجسته، و یاران نیکوخصال خود را در راه خدا فدا کرد. بلکه حتی از فدا نمودن جان فرزند شیرخوار خود دریغ نفرمود، لذا در زیارت امام حسین علیه السلام که از جانب حضرت ولی عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف انشا گردیده، آمده است: «السلام علی عبدالله بن الحسین الطفل الرضیع والمرمی الصریع, المتشحط دما … المذبوح فی حجر أبیه؛ سلام بر عبدالله، فرزند حسین، آن کودک شیرخوار که با تیر کین هدف قرار گرفته و از پای درآمده و به خون خود آغشته گردید… و در آغوش پدرش سر بریده شد»(إقبال الأعمال/3/74). 

اما در زمینه ی اخلاق بلند و والا، پس حضرت امام حسین علیه السلام بالاترین و والاترین نمونه ی اخلاق را در برخورد با حُر و سپاهیان او به ظهور رساند. آنگاه که حر و سپاه هزار نفری اش با ساز و برگ کامل جنگی راه را بر حضرت سید الشهدا علیه السلام بستند تا ایشان را نزد ابن زیاد برده و تحویل وی دهند، امّا آن حضرت ضمن بی اعتنائی به هدف آنان، چون نشانه ی تشنگی را در چهره ی آنان مشاهدت نمودند به یاران خود فرمودند: «إسقوا القوم وأرووهم من الماء ورشفوا الخیل ترشیفا؛ این جماعت و مرکب های آنان را سیراب کنید»(مقتل الحسین علیه السلام لأبی مخنف/82). 

پس باید بکوشیم تا از مکتب انسان ساز سیدالشهدا علیه السلام بیشتر بهره مند شویم که به تأکید هر چه بهره گیری از این مکتب بیشتر باشد، انسان بیشتر به آن حضرت نزدیک می شود. 

2) سعی کنیم تا هر چه بیشتر، یکی از عمده ترین و والاترین اهداف امام حسین علیه السلام که برای رسیدن به آن جان‌ نثاری و از خودگذشتگی نمودند را تحقّق بخشیم و آن، همانا رهانیدن بندگان خدا از نادانی و سرگشتگی و گمراهی است. در زیارتی که از امام صادق علیه السلام روایت شده آمده است که آن حضرت راجع به جد خود سیدالشهدا علیه السلام به درگاه خدا عرضه می دارند: «وبذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة وحیرة الضلالة؛ (سید الشهدا علیه السلام) خون خود را در راه تو نثار کرد تا بندگانت را از [دام] نادانی و سرگشتگی و گمراهی برهاند»(تهذیب الأحکام/6/113/ح17). 

چنین هدایت ها و راهنمائی ها را می توان با استفاده از ماه محرّم تحقّق بخشید و با ابزارهای گوناگون و مشروع و از طریق برگزاری مجالس، عزاداری ها، راه پیمایی ها و نیز برگزار کردن مجالس حسینی در طول روزها و شبهای سال، مردمِ سراسر گیتی را با اهداف آن حضرت آشنا و به راه راست هدایت کرد. 

3) به حرکت انداختن تمامی نیروها به نحو هدفمند و همه جانبه در این ایّام برای رهایی و نجات سرزمین مظلوم عراق، این سرزمین امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام، امام حسین علیه السلام و دیگر امامان؛ و سرزمینی که طی چند دهه سخت ترین روزگارها و استبدادها را تجربه کرده و هم ‌اکنون نیز با سختی و مصیبت دست ‌و پنجه نرم می کند، که با فراهم کردن زمینه ی مناسب جهت برگزاری انتخابات واقعی، عادلانه، فراگیر و بدون از دست دادن وقت این هدف محقّق می شود و همگان خواهند توانست از آزادی های حقیقی اسلام و اصول انسانی آن بهره مند شوند؛ و بدین ترتیب می توان یکی از نکاتی که قرآن کریم بر آن تأکید داشته و رسول خدا صلّی الله علیه وآله و امامان معصوم علیهم السلام در تمام عرصه های علمی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، تربیتی، اجتماعی، نظامی و … آن را عینیّت بخشیده اند، را محقّق نمود. 

در پایان از خدای ـ عزّ وجلّ ـ مسئلت داریم تا همگان را ـ با رعایت حسن همزیستی و توحید کلمه ـ از این نعمت بهره مند فرماید که از همو نیز یاری خواسته می شود.

اوّل ماه محرّم الحرام 1425هـ . ق 

صادق حسینی شیرازی