ظهور نسل نو مسلمان در قلب آمریکا؛ سه شهردار شیعه‌تبار تیغ اسلام‌ستیزی را درهم شکستند
ظهور نسل نو مسلمان در قلب آمریکا؛ سه شهردار شیعه‌تبار تیغ اسلام‌ستیزی را درهم شکستند
در حالی که گفتمان اسلام‌ستیزی هنوز در بخشی از فضای سیاسی و رسانه‌ای آمریکا جاری است، انتخاب سه مدیر شهری مسلمان از جامعه شیعه – عبدالله حمود در دیربورن، مو بیدون در دیربورن هایتس و زهران ممدانی در نیویورک – نشانگر تغییری بنیادین در نگاه جامعه آمریکاست.
نسلی که هویت دینی و فرهنگی‌اش را نه پنهان می‌کند و نه از آن شرمسار است.
آمریکا در آستانه سال ۲۰۲۶ با چرخشی مهم در عرصه سیاست شهری مواجه است: سه شهردار شیعه‌تبار از اقلیت مسلمان با رأی مستقیم مردم، مدیریت شهرهای مهمی را به دست گرفته‌اند.
در شهر دیربورن واقع در ایالت میشیگان، عبدالله حمود، فرزند خانواده‌ای لبنانی‌تبار، در نوامبر سال ۲۰۲۱ به‌عنوان شهردار انتخاب شد.
حمود نخستین عرب‑آمریکایی و نخستین مسلمان در تاریخ این شهر است.
او ابتدا در مجلس ایالتی فعالیت داشت و سپس با تمرکز بر عدالت اجتماعی، خدمات شهری و شفافیت مالی وارد شهرداری شد.
در شهر دیربورن هایتس، مو بیدون پس از سال‌ها حضور در شورای شهر، در نوامبر ۲۰۲۵ به‌عنوان شهردار انتخاب شد.
مو بیدون با تکیه بر تجربه مدیریتی و جامعه عرب‌تبار شیعه، وعده داده شهری مردمی و شفاف مشابه شهر همسایه خود بسازد.
اما شاخص‌ترین مورد، زهران ممدانی در نیویورک است.
او در اوگاندا متولد شده و سپس به نیویورک مهاجرت کرده است.
با پیروزی در انتخابات نوامبر ۲۰۲۵، به‌عنوان اولین شهردار مسلمان، اولین شهردار جنوب آسیایی و جوان‌ترین شهردار این کلانشهر در بیش از یک قرن شد.
این پیروزی نقطه عطفی در سیاست آمریکا به شمار می‌رود.
تحلیلگران معتقدند حضور همزمان این سه مدیر شهری شیعه، فراتر از یک جهش فردی است.
تحلیلگران حضور همزمان این سه جوان شیعه را در عرصه مدیریت شهری آمریکا نمادی از نسلی جدید می دانند که با هویت دوگانه‌ی شرقی‑غربی وارد عرصه قدرت شده و مفاهیمی چون شهروندی، تنوع مذهبی و فرهنگی را بازتعریف می‌کند.
این رخداد در زمانی روی می‌دهد که سیاست‌های ضد مسلمانان در آمریکا هنوز مؤثر هستند، اما انتخاب این شهرداران نشان می‌دهد بخشی از جامعه مسیر جدیدی را برگزیده‌اند.
حضور مسلمانان شیعه در رأس شهرداری‌های آمریکایی، این پیام را می‌رساند که اسلام دیگر بخشی حاشیه‌ای از جامعه آمریکایی نیست، بلکه بخشی از بافت قدرت و تصمیم‌سازی این کشور شده است.
