ترکیه و طالبان از آب به عنوان ابزار فشار سیاسی و اقتصادی علیه ایران استفاده می‌کنند؛ تهدیدی جدی برای امنیت و توسعه پایدار ایران
ترکیه و طالبان از آب به عنوان ابزار فشار سیاسی و اقتصادی علیه ایران استفاده می‌کنند؛ تهدیدی جدی برای امنیت و توسعه پایدار ایران
کارشناسان تأکید کردند که سیاست‌های ترکیه و طالبان در کنترل منابع آبی، تهدیدی جدی برای ایران ایجاد کرده‌اند و ضرورت دیپلماسی منطقه‌ای را آشکار کرده‌اند.
ترکیه از دهه ۱۹۸۰ پروژه عظیم «گاپ» را اجرا کرده و ده‌ها سد بر دجله و فرات ساخته است و کنترل منابع حیاتی آبی عراق و سوریه را در دست گرفته است.
اکنون آنکارا با گسترش پروژه‌های سدسازی در شمال‌غرب ایران، از آب به عنوان اهرم فشار ژئوپلیتیکی استفاده می‌کند.
به گزارش «دیپلماسی ایرانی»، توافق اخیر ترکیه و اقلیم کردستان عراق بر مبادله نیم‌میلیون بشکه نفت در برابر یک میلیارد مترمکعب آب نشان داده است که این سیاست ایران را تهدید کرده است.
کارشناسان به روزنامه «شرق» گفته‌اند که خشک‌شدن دریاچه ارومیه و تالاب‌های کشور، نتیجه سوءمدیریت داخلی و سیاست‌های ترکیه بوده است و ادامه یافته است.
احداث سدهای کاراکورت، توزلوجا و سویلمز بر رود ارس، فشار ترکیه بر مرزهای شمال‌غرب ایران را افزایش داده است.
در شرق ایران، طالبان با کنترل رود هیرمند و ساخت سدهای متعدد، جریان آب را به ابزاری برای چانه‌زنی سیاسی علیه ایران تبدیل کرده است.
بر اساس توافق سال ۱۳۵۱، افغانستان موظف به تحویل سالانه ۸۲۰ میلیون مترمکعب آب به ایران بوده است، اما این تعهد نقض شده است.
گزارش‌های هوایی نشان داده‌اند که رودخانه‌ها پرآب هستند، اما جریان آب محدود شده است.
کارشناسان تأکید کرده‌اند که تنها راه حل بحران، دیپلماسی فعال آب و همکاری منطقه‌ای میان ایران، عراق، سوریه و افغانستان بوده است.
احیای توافقات قدیمی و استفاده از نهادهای بین‌المللی مانند سازمان همکاری شانگهای و بریکس می‌تواند امنیت و توسعه پایدار را تضمین کرده است.
ادامه روند کنونی بدون مدیریت جمعی، آب را به عاملی برای مناقشه و ناامنی تبدیل خواهد کرد و بحران زیست‌محیطی، انسانی و اقتصادی گسترده‌ای ایجاد خواهد کرد.
تنها مسیر نجات، گفت‌وگو و همکاری منطقه‌ای بوده است و باید رعایت شود.
