زلزله افغانستان؛ کودکان آسیب‌پذیر و زنان بی‌دسترس در میان آوار
زلزله افغانستان؛ کودکان آسیب‌پذیر و زنان بی‌دسترس در میان آوار
زلزله‌های پیاپی در شرق افغانستان هزاران قربانی بر جای گذاشته و زندگی صدها هزار کودک را تحت تأثیر قرار داده است.
هم‌زمان، محدودیت‌های سخت‌گیرانه طالبان علیه زنان، امدادرسانی و درمان مجروحان زن را به‌شدت با مانع روبه‌رو کرده است.
زلزله‌های اخیر در شرق افغانستان، به‌ویژه در ولایت ننگرهار و مناطق اطراف آن، پیامدهای سنگینی بر جای گذاشته است.
به‌گزارش سازمان نجات کودکان و سازمان ملل، زمین‌لرزه ۶ ریشتری شامگاه دوشنبه جان بیش از دو هزار نفر را گرفته و زندگی بیش از ۲۶۰ هزار کودک را دگرگون کرده است.
تصاویر منتشرشده توسط خبرگزاری رویترز از روستای نورگل در استان کنر نشان می‌دهد کودکان افغان در شرایطی دشوار، بیرون از خانه‌های ویران‌شده مشغول بازی هستند.
این سازمان‌ها اعلام کرده‌اند که دست‌کم ۲۸۰ کودک یتیم شده‌اند و بیش از پنج هزار خانه به‌طور کامل ویران شده است.
در کنار این فاجعه انسانی، گزارش‌های میدانی از رسانه‌هایی مانند نیویورک‌تایمز و دویچه‌وله حاکی از آن است که سیاست‌های محدودکننده طالبان، امدادرسانی به زنان را با مشکلات جدی مواجه کرده است.
بنا بر این گزارش‌ها، قواعدی که تماس مستقیم مردان نامحرم با زنان را حتی در شرایط اضطراری که بر اساس فقه شیعه مجاز است، اما طالبان آن را بر اساس افکار سلفی خود ممنوع ساخته، در بسیاری موارد باعث شده زنان مجروح ساعت‌ها زیر آوار رها شوند تا زمانی که امدادگران زن به محل برسند.
شاهدان عینی حتی روایت کرده‌اند که پیکر زنان جان‌باخته برای بیرون کشیدن از آوار، تنها از لباس گرفته شده تا تماس مستقیم صورت نگیرد.
کمبود پزشک و پرستار زن در مناطق زلزله‌زده نیز بحران را تشدید کرده است.
به‌گفته کارشناسان، محدودیت شدید اشتغال زنان و اخراج گسترده آنان از سازمان‌های امدادی در سال‌های اخیر، ظرفیت پاسخ‌گویی به چنین بحران‌هایی را به‌شدت کاهش داده است.
نهاد زنان سازمان ملل نیز در گزارشی تازه هشدار داده که این محدودیت‌ها نه‌تنها امدادرسانی در مناطق آسیب‌دیده را مختل کرده بلکه حتی در گذرگاه‌هایی مانند تورخم مانع دسترسی زنان به مراقبت‌های بهداشتی شده است.
کارشناسان سازمان ملل و نهادهای امدادی تأکید می‌کنند که رسیدگی فوری به نیازهای کودکان و زنان آسیب‌دیده در افغانستان تنها با رفع موانع جنسیتی و تقویت ظرفیت پزشکی ممکن خواهد بود؛ در غیر این صورت، خطر یک بحران انسانی گسترده‌تر در منطقه وجود دارد.
