پاک‌سازی خاموش و تبعیض فراگیر؛ شیعیان افغانستان در تنگنای کوچ اجباری و محرومیت
پاک‌سازی خاموش و تبعیض فراگیر؛ شیعیان افغانستان در تنگنای کوچ اجباری و محرومیت
شیعیان افغانستان در سال‌های اخیر با موج تازه‌ای از فشارهای ساختاری، تبعیض‌های سیستماتیک و کوچ‌های اجباری روبه‌رو شده‌اند.
پدیده‌ای که از یک‌سو با سرکوب‌های مذهبی و قومی و از سوی دیگر با محرومیت‌های آموزشی، امنیتی و اقتصادی همراه است.
ساکنان شیعه شهرستان دولت‌یار در استان غور افغانستان، بار دیگر قربانی تجاوز ناقلان و کوچی‌های مسلح شده‌اند.
براساس این گزارش، بیش از 600 خانواده از این منطقه به‌صورت اجباری و در سکوت حاکمیت طالبان از خانه‌ها، زمین‌ها و باغ‌های خود رانده شده‌اند.
اقدامی که ناظران آن را نوعی پاک‌سازی مذهبی خاموش تعبیر کرده‌اند.
شاهدان عینی تأکید کرده‌اند که این خانواده‌ها، با وجود سکونت صدساله در منطقه، بدون هیچ پشتوانه قانونی یا حمایتی از سوی دولت، آواره شده‌اند.
منابع محلی در گفت‌وگو با رسانه ها از حمایت برخی افراد بانفوذ طالبان از ناقلان و کوچی‌ها خبر داده‌اند. حمایتی که در سال‌های گذشته نیز در استان‌های بامیان، دایکندی، ارزگان و غزنی مشاهده شده است.
هم‌زمان، گزارش تازه سازمان ملل متحد نیز از بحران شدید حقوق زنان در افغانستان پرده برداشته است.
به گفته بخش زنان سازمان ملل، حاکمیت طالبان با بیش از هشتاد فرمان رسمی، زنان و دختران افغانستانی را به‌طور کامل از تحصیل، اشتغال و مشارکت اجتماعی محروم کرده است.
در همین راستا، آسوشیتدپرس از حضور بیش از چهار هزار دختر افغانستانی در مدارس دینی در کابل خبر داده که پس از محرومیت از آموزش رسمی، به‌عنوان تنها روزنه آموزشی برای آنان باقی مانده‌اند.
با این حال، در غیاب حمایت دولتی و انفعال نهادهای رسمی، شیعیان افغانستان نه تنها با تهدیدهای امنیتی و کوچ‌های اجباری روبه‌رو هستند، بلکه زنان این جامعه نیز سهم بیشتری از محرومیت را تحمل می‌کنند.
منتقدان داخلی و بین‌المللی بر این باورند که طالبان با بی‌تفاوتی یا حمایت از حملات علیه اقلیت‌ها، به شکاف‌های مذهبی و قومی دامن می‌زنند.
جامعه جهانی نیز تاکنون نتوانسته است پاسخ مؤثری برای جلوگیری از ادامه این روند بیابد.
گفتنی است که شیعیان افغانستان در حالی با تبعیض مضاعف مواجه‌اند که همواره نقشی مؤثر در تاریخ، فرهنگ و امنیت محلی این کشور ایفا کرده‌اند.
