کاروان کربلا پس از عاشورا؛ از قتلگاه تا شام، از اسارت تا روشنگری
کاروان کربلا پس از عاشورا؛ از قتلگاه تا شام، از اسارت تا روشنگری
پس از فاجعه عظیم عاشورا، اهل‌بیت امام حسین علیه السلام با مصائبی هولناک مواجه شدند.
از آتش زدن خیمه‌ها و اسارت گرفته تا اهانت به باحرمت‌ترین چهره‌های تاریخ اسلام در کوچه‌های کوفه و شام.
با این حال، اسیران کربلا با خطابه‌های کوبنده، ظلم یزید را برملا کردند و نهضت عاشورا را زنده نگاه داشتند.
در غروب عاشورا، پس از شهادت امام حسین علیه السلام و یاران آن حضرت در سال 61 هجری قمری، لشکر عمر سعد به غارت خیمه‌ها پرداخت.
اهل‌بیت پیامبر خدا با سر و پای برهنه به اسارت گرفته شدند.
بانوان اهل‌بیت علیهم السلام بر پیکر شهدا از سر سوز فریاد زدند و از شدت مصیبت ناله کردند.
سر مبارک امام حسین علیه السلام به همراه سرهای دیگر شهدا، توسط خولی و شمر به کوفه فرستاده شد، در حالی که پیکر مطهر امام حسین علیه السلام تا روز دوازدهم محرم بر روی خاک کربلا ماند.
عمر سعد فرمان داد اسرا را از قتلگاه عبور دهند؛ سپس در روز دوازدهم محرم، کاروان اسرا وارد کوفه شد.
عبیدالله بن زیاد، حاکم کوفه، با گستاخی به سر امام حسین علیه السلام توهین کرد، اما با خطابه‌های حضرت زینب و امام سجاد سلام الله علیهما، شادی کوفیان به ماتم بدل شد.
به نقل از مقاتل، اسرا پس از چند روز اقامت در کوفه، به سوی شام برده شدند و سه روز پشت دروازه دمشق نگه داشته شدند تا شهر برای جشن آماده شود.
در شام نیز یزید با تحقیر، سر مطهر حضرت سیدالشهدا علیه السلام را مقابل کاروان قرار داد.
مردم شام، ناآگاه از حقیقت، به توهین پرداختند؛ اما خطبه‌های افشاگرانه اهل‌بیت علیهم السلام، پرده از چهره ظلم برداشت.
وقتی از امام سجاد علیه السلام درباره سخت‌ترین لحظه‌ها پرسیدند، سه‌بار فرمودند: «الشام، الشام، الشام».
در نهایت، پس از فشار افکار عمومی، یزید ناچار شد اجازه بازگشت اسرا را صادر کند.
کاروان اهل‌بیت علیهم السلام در بازگشت، ابتدا به زیارت قبور شهدای کربلا رفت و سپس راهی مدینه شد؛ شهری که با ورود غم‌بار کاروان، داغدارتر از همیشه شد.
