گروه طالبان یک معلم شیعه بامیانی را بدون ارائه دلایل موجه و پس از شکنجه فراوان، به هفت سال زندان محکوم کرده است.
مدافعان حقوق بشر می‌گویند این حکم بازتابی از تشدید سرکوب و خاموش سازی صدای مخالفان در افغانستان تحت حاکمیت طالبان است.
بامیان، سرزمینی که همواره نماد مقاومت و فرهنگ بوده است، این روزها شاهد یکی از تلخ ترین روایت‌های سرکوب و خاموشی است.
سلیمان سامی، آموزگار شیعه از دل همین خاک، به جرم نامشخصی از سوی طالبان بازداشت و پس از ماه‌ها شکنجه، به هفت سال زندان محکوم شد.
محکومیتی که بیش از آنکه بر پایه عدالت باشد، بر ستون‌های لرزان ارعاب و سرکوب استوار است.
منابع محلی می‌گویند او پس از بازداشت، تحت انواع شکنجه‌های جسمی و روانی قرار گرفته؛ شکنجه‌هایی که به‌وضوح نقض حقوق بشر است.
گفته شده که اتهام او بلند کردن صدای اعتراض از طریق صفحه فیسبوک بوده است.
بازداشت و محکومیت سلیمان سامی با واکنش‌های گسترده‌ای در میان مردم بامیان و فعالان حقوق بشر همراه شده. فعالان مدنی، نهادهای بین‌المللی و کاربران شبکه‌های اجتماعی با انتشار پیام‌هایی خواستار آزادی او و توقف شکنجه و سرکوب مخالفان شدند.
برخی کارشناسان حقوق بشر این اقدام طالبان را بخشی از سیاست ارعاب و سرکوب گروه های قومی – مذهبی، به‌ویژه شیعیان و هزاره‌ها، دانستند.
پیشتر، مهدی انصاری، یک خبرنگار شیعه نیز به اتهام تبلیغ علیه رژیم طالبان از سوی دادگاه این گروه به 18 ماه زندان محکوم شده است.
طالبان از زمان بازگشت به قدرت در افغانستان، با موجی از بازداشت‌های خودسرانه و بی‌دلیل، صدای اعتراض و حق‌طلبی مردم را خاموش کرده است.
گزارش‌های متعدد از زندان‌ها و بازداشتگاه‌های این گروه، حاکی از رفتارهای غیرانسانی و سیستماتیک برای خفه کردن هرگونه صدای مخالف است.
سلول‌های انفرادی، شکنجه با کابل و ضرب و شتم مداوم تنها بخشی از ابزارهای سرکوب هستند که طالبان برای به زانو درآوردن مخالفان و منتقدان به کار می‌برند.
در همین حال، سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر از جامعه جهانی خواسته اند که در قبال نقض فاحش حقوق بشر در افغانستان سکوت نکنند و طالبان را وادار به پاسخگویی کنند.
واکنش عملی جامعه جهانی هم تاکنون فراتر از ابراز نگرانی نرفته است.
داستان سلیمان سامی و مهدی انصاری تنها روایت تلخ از یک معلم و خبرنگار نیست؛ بلکه تصویری واضح از وضعیت نگران کننده حقوق بشر در افغانستان تحت سلطه طالبان است.
جهانی که در برابر این ظلم سکوت کند، مسئول خواهد بود. امروز بامیان و سلیمان سامی قربانی‌اند، فردا نوبت چه کسی است؟
در سایه این سکوت مرگبار، صدای حق‌طلبی اگرچه خفه می‌شود، اما خاموش نخواهد شد.
