قانون جدید عفاف و حجاب با واکنش‌های منفی از سوی روحانیون و حقوقدانان مستقل مواجه شده است.
این افراد به مشکلات اجرایی و حقوقی این قانون اشاره کرده و نسبت به تبعات آن برای جامعه هشدار داده‌اند.
قانون جدید عفاف و حجاب که به‌تازگی در مجلس ایران تصویب شده، با انتقادات گسترده‌ای از سوی روحانیون مستقل روبه‌رو است.
محمد علی ایازی، عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم، می‌گوید این قانون هیچ‌کدام از ویژگی‌های یک قانون خوب را ندارد و به جای تمرکز بر مسائل اصلی کشور، توجه را به موضوعات حاشیه‌ای معطوف کرده است.
علی اکبر مسعودی خمینی عضو جامعه مدرسین نیز بر این باور است که دولت نباید این قانون را به اجرا بگذارد، چرا که این اقدام باعث ایجاد بحران می‌شود.
محسن غرویان از اساتید حوزه علمیه قم نیز از مشکلات اجرایی قانون هشدار داده و احتمال می‌دهد که رئیس‌جمهور اعلام کند این قانون قابلیت اجرایی ندارد.
سید مصطفی محقق داماد، رئیس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم ایران، در نامه ای به مراجع تقلید در انتقاد از این قانون، تأکید کرده که مواد زیادی از آن نه‌تنها غیرقابل اجرا هستند، بلکه ممکن است نتیجه معکوس بدهند و باعث تنفر نسل جوان از آموزه‌های دینی شوند.
او از مسئولان خواسته است که به جای فشار قانونی، مسأله حجاب را از طریق فرهنگی حل کنند.
سیدمحمد هاشمی اصفهانی مدرس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم نیز در انتقادی تند به این قانون گفته که این قانون با موازین شرعی سازگار نیست و باید با دقت بیشتری در نظر گرفته شود.
بسیاری از روحانیون بر این عقیده‌اند که موضوع حجاب باید از طریق فرهنگی و علمی پیگیری شود، نه با روش‌های سختگیرانه که تنها موجب شکاف بیشتر میان مردم و حکومت می‌شود.
در سوی دیگر، حقوقدانان مستقل نیز به شدت به این قانون اعتراض دارند.
محسن برهانی از الزام رانندگان به جاسوسی درباره حجاب انتقاد کرده و آن را نقض حقوق اساسی شهروندان می‌داند.
محمود صادقی نیز به عدم توجه به نظر مردم در تصویب این قانون اشاره کرده و از مجلس خواسته که به نظرات عمومی اهمیت بیشتری دهد.
بسیاری از حقوقدانان معتقدند که این قانون نه‌تنها غیرقابل اجرا است بلکه موجب ایجاد مشکلات حقوقی و اجتماعی جدی خواهد شد.
آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی در یکی از نشست های علمی در رابطه حکم وادار کردن و اجبار مردم به انجام واجباتی هم‌چون رعایت حجاب فرمودند: در تاریخ پیامبر اکرم و در تاریخ امیرالمومنین صلوات الله علیهما هرگز نقل نشده که مردم را به چیزی اجبار کرده باشند.
معظم له در ادامه فرمودند: بلکه برعکس روایاتی رسیده که حضرت فرمودند: اگر می‌خواهید زکات بگیرید و کسی می‌گوید که من ندارم، حتی اگر دروغ می‌گوید، نباید به او اجبار شود، و این معنا در همه واجبات اطلاق دارد، و فقها در این مساله اتفاق دارند.
