بیست و هشتم صفر سالروز شهادت پیامبر اسلام

۲۸ صفرالأحزان سال ۱۱ هجری، سالروز شهادت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می باشد، روایات مختلفی در منابع شیعه و سنی وجود دارد که رحلت پیامبر را مرگ طبیعی ندانسته و شهادت می دانند، این روایات می توانند موضوع شهادت پیامبر اکرم را اثبات نمایند.

با توجه به منابع اسلامی، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به مرگ عادی از دنیا نرفتند بلکه با زهر مسموم و به شهادت رسیدند ، لذا به‌ کار نبردن واژه ی «شهادت» برای ایشان یکی از مظلومیت‌های آن حضرت است.

در کیفیت مسمومیت پیامبر اکرم و اینکه چه کسانی و با چه انگیزه‌ای ایشان را مسموم کرده‌اند، روایات متواتر و متعددی در منابع شیعه و اهل تسنن و در کتب مختلف تاریخی ، شرح ماجرا به وضوح بیان شده است.

اکنون به تعدادی از این روایات با استناد به منابع فریقین اشاره می نماییم.

احادیث و روایاتی از پیامبر و صحابه و امامان معصوم که شهادت پیامبر را تائید می کنند

در کتاب بصائر الدرجات ، و هم چنین کتاب بِحارُالاَنوار ، از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده که فرمود : هیچ پیامبری یا وصی او نیست مگر آنکه شهید میشود.

عبدالله بن مسعود از صحابه ی مشهور پیامبر اکرم که در بقیع مدفون است ، کشته شدن پیامبر در سنه ۱۰ هجری تایید و تاکید کرده است.

در کتاب بحارالانوار جلد ۲۲ صفحه ی ۵۱۶ در روایت دیگری نقل شده که عایشه و حفصه به او سم نوشاندند.

برخی از علمای شیعه که شهادت پیامبر اکرم را تائید می کنند:

شیخ طوسی از فقیهان، از محدّثان و متکلمان بزرگ امامیه در قرن چهارم و پنجم هجری نوشته است: رسول خدا دو شب باقیمانده از ماه صفر در سال دهم هجری مسموم درگذشت.

علامه حلّی، مجتهد شیعه، فقیه و اصولی در قرن هفتم و هشتم قمری ، شهادت رسول خدا را به وسیله سم ذکر میکند.

محمد بن علی اردبیلی مُحَدِّث و رجال‌شناس شیعه ی قرن یازدهم قمری هم نوشته است: پیامبر در مدینه مسموم درگذشت.

شهادت پیامبر اکرم در کتاب های اهل تسنن

تنها شیعیان نیستند که معتقد به شهادت پیامبر اسلام هستند، بلکه روایات فراوانی در صحاح و دیگر کتاب های اهل تسنن وجود دارد که همین موضوع را تأیید می نماید.

محمد بن سعد بن منیع هاشمى که یک سنى مذهب متعصب، و مورخ‌ و سیره‌نویس‌ مشهور بغداد در قرن سوم هجری قمری بوده، پیرامون موضوع زندگی و سیره پیامبر اسلام میگوید: در روایتی آمده است: پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله مسموم درگذشت و شصت و سه ساله بود.

محمد بن عبدالله حاکم نیشابوری تراجم‌نگار شافعی قرن چهارم کشته شدن رسول خدا را تایید کرده است.

ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی تاریخ نگار شافعی مذهب، از عبدالله بن مسعود روایت کرده است که وی گفت: اگر ۹ بار قسم بخورم که رسول خدا کشته شده است برایم محبوبتر است از اینکه یکبار قسم بخورم که او کشته نشده است به جهت اینکه خداوند او را پیامبر شهید قرار داده است.

با استناد به مجموع روایات نقل شده در کتب شیعه و اهل تسنن، می توان نظریه شهادت ناشی از مسمومیت پیامبر را تقویت کرد.

کودتا و توطئه ی ترور پیامبر اسلام و ماجرای حدیث قرطاس در اواخر عمر آن حضرت

سوء قصد به جان پیامبر توسط دشمنان اهل بیت در عقبه و کودتا و توطئه ی ترور ایشان در سال آخر عمر، از جمله مصائب خاتم الانبیا بوده، چنانکه مورخان نوشته‌اند پس از واقعه ی غدیر، عده ای هنگام بازگشت به مدینه، در مسیری جلوتر، تدارک کودتا و ترور پیامبر اکرم را برای مقابله با جانشینی امیرالمومنین کشیده بودند و طبق برنامه‌ای تصمیم داشتند تا شتر پیامبر از جایی رد شود که در آنجا پای او در یک گودی فرو رفته و سقوط کند، سپس آنان بر سر پیامبر بریزند و حضرت را به شهادت برسانند.

پیامبر اکرم در آخرین روزهای حیات، در حالی که گروهی از اصحاب در حضور پیامبر بودند، در روایتی که مشهور به حدیث قرطاس است، فرمودند : آتُونی بِدَواه و قِرطاس اَکتُب لکم کتابا لن تَضِلّوا بعده، برای من دوات و کاغذی بیاورید تا برای شما وصیتی را بنویسم که بعد از آن هرگز گمراه نشوید، با دقت در متن کلام پیامبر، هدف از نوشتن این مکتوب، جلوگیری از گمراهی امت بوده است، و پاسخی که خلیفه ی دوم به این درخواست پیامبر می دهد قابل تامل است، وی در جواب پیامبر چنین گفته است: حَسبُنا کِتابَ الله ، کتاب خدا برای ما کافی است.

پس از درخواست پیامبر، و این سخن عمر، بین صحابه سروصدا شد، خواستند بروند قلم و دوات بیاورند، عمربن خطاب دید، آنچه پیامبر می خواهد، نوشته خواهد شد، لذا با بی شرمی تمام چنین گفت: اِنّ الرَّجلَ لَیَهجُر [ این مرد هذیان می گوید].

پیامبر خدا در تاریخ ۲۸ صفرالأحزان سال ۱۱ هجری در مدینه منوره چشم از جهان فرو بستند، ایشان هنگام شهادت سر در سینه برادر خویش حضرت علی بن ابی طالب داشتند.