حضرت آیت الله العظمی شیرازی: دور شدن مؤسسه ها و نهادهای دینی [از جامعه] و سرگرم شدن بزرگان به مسائل جزئی و بی ارزش، فجایع بزرگی را برای جامعه در پی خواهد داشت

فعالان سیاسی از اروپا و عراق، در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی دیدار کردند. 

 

فعالان سیاسی از اروپا و عراق، در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی دیدار کردند. 

از جمله ی این میهمانان جناب حجت الاسلام شیخ قاسم نقاش از دانمارک و آقای جواد العطار از مسئولان شورای سیاسی عراق از بغداد بودند.

در این دیدار آقای العطار از اوضاع عراق و آمارهای وحشتناک فجایع موجود در این کشور سخن گفت، از جمله این که آمار طلاق، مواد مخدر، بیکاری و دیگر مفاسد به صورت وحشتناکی در عراق بالا رفته است.

آن گاه معظم له در پاسخ فرمودند: وجود چنین مشکلاتی که بسیار بزرگ هم هست شدیداً اسفبار است. روشن باشد آنچه از مصیبت هایی که امروز، به ویژه در یک دهه ی گذشته در عراق چهره نموده و همه گیر شده است، در گذشته ها وجود نداشته است و نتیجه ی عملکرد و اثرگذاری برخی از کشورهای همسایه می باشد.

ایشان در توضیح این مطلب فرمودند: پدید آمدنِ چنین اوضاع فاجعه باری در جامعه دلایل و علت هایی دارد: 

1) از جمله این که حضور و فعالیت مؤسسه ها و نهادهای دینی در جامعه کم رنگ و یا حتی بی رنگ شده است و دغدغه ی امور اجتماعی را ندارند؛

2) برخی و حتی بیشتر صاحبان قدرتِ اثرگذاری بر جامعه، به مسائل بی ارزش و کوچک سرگرم شده اند.

معظم له تأکید کردند: اما این امور نباید افراد را از انجام آنچه برای اصلاح جامعه و سامان دادنِ به آن در توان دارند باز دارد و بدانیم که فعالیت در این زمینه هر اندازه که باشد در آینده نتیجه خواهد داد، پس باید راه را ادامه داد و از پای ننشست.

آن گاه فرمودند: سرورمان حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله گرامی ترین افراد بشر در تمام عمرِ هستی بودند و بالاترین نیرو را خدای متعال در وجود مبارک ایشان قرار داد و حضرتش در اخلاص، جوشش روحی و تأثیر کلام همانند نداشته و نخواهد داشت.

آن حضرت سیزده سال از عمر شریف خود را در مکه مکرمه سپری کرد و مردم آن جا را به سوی اسلام و پذیرش آن فراخواند و در این راه از هیچ تلاشی فروگزار نکرد، اما تنها حدود دویست نفر که منافقان نیز در شمار آنان بودند مسلمان شدند. در دوره ی ده ساله ای که پیامبر مکرم اسلام در مدینه ی منوره بودند مردم بسیاری به حضرت ایمان آوردند و مسلمان شدند. در نتیجه در «عام الوفود؛ سال هیئت نمایندگی های قبایل و عشایر» که آخرین سال زندگی آن حضرت بود به طور میانگین هر روزه حدود دویست نفر مسلمان می شدند و به آن حضرت ایمان می آوردند.

بایسته و شایسته ی توجه است که عملکرد رسول خدا صلی الله علیه وآله در مدینه ی منوره با رفتار و عملکرد ایشان در مکه ی مکرمه مغایرت نداشت و ایشان در هر دو شهر به یک شکل عمل می کردند، در حالی که می بینیم بعضی از نیروهای انقلابی پس از پیروزی انقلاب تغییر رویه داده، دچار تفاوت عملکرد و اختلاف در رویه شدند. مسلم این است که وحی و حمایت های الهی در مدینه و مکه مختلف نبوده و مردم مدینه ی منوره نیز با مردم مکه ی مکرمه تفاوتی نداشتند، پس باید تفاوت را جستجو کرد که در این معنا دو مطلب وجود دارد: 

1) حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله در مکه ی مکرمه محدودیت داشتند، ولی در مدینه ی منوره آزاد بودند و آزادی عمل داشتند؛

2) معنویات و اخلاق آن حضرت در مدینه ی منوره آشکار شد و همین امر، دل ها و جان ها را به حرکت درآورد و جذب کرد.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی دام ظله در پایان سخنان خود تأکید کردند: ما الگوی رفتاری بسیار والایی داریم و آن، سیره ی پاک و ناب حضرات معصومین علیهم السلام است، اما متأسفانه به آن عمل نمی شود. در مکه بیشتر بستگان و خویشاوندان رسول خدا صلی الله علیه وآله از جمله عموها و عموزادگان ایشان بر ضد آن حضرت و بت پرست و مشرک بودند. در مقابل بیگانگانی مانند جناب ابوذر رضوان الله علیه نزد حضرتش رفته، به دین او ایمان می آوردند و همین ابوذرِ بیگانه به مقامی می رسد که رسول الله صلی الله علیه وآله او را لایق مدال و نشان افتخار «منا اهل البیت؛ [ابوذر] از ما خاندان است» می یابد.

جان سخن این که باید این راه را تا آن جا که ممکن است پیمود و آن گاه است که نتیجه خواهیم گرفت. دیگر بایسته این است که خود را از سرگرم شدن به مسائل ناچیز و پوچ دور بداریم.